Het was tijd om mijn hart te volgen…
Leuk dat je een kijkje komt nemen achter de schermen! Ik ben Hedy Kunst-Drost (1978) en ik ben auteur, ontwerper en haakster. Ik hou van kleur, anders, vrolijk en gek. Ik ben kreatief en ik zit altijd vol ideeën die het liefst allemaal tegelijk uitgewerkt moeten worden. Ik zeg altijd dat ik 6 levens nodig heb om alles te maken wat ik bedenk. 🙂
Op mijn 20e was ik klaar met mijn HBO-lerarenopleiding. Ik heb vanaf dat moment 16 jaar voor de klas gestaan als docent Frans op het Voortgezet Onderwijs. Ik vond het lesgeven leuk, daarom heb ik het ook zo lang gedaan. Maar het is ook een drukke en zware baan, en in combinatie met een een druk gezin, angst- en somberheidsklachten en te hoge verwachtingen van mezelf zorgde dat ervoor dat ik twee keer een burn-out kreeg. De tweede keer was ik anderhalf jaar ziek. Ik kon helemaal niks meer. Ik had paniekaanvallen en ik durfde zelfs mijn huis niet meer uit.
Gelukkig had ik mijn kinderen, want daarvoor moest ik opstaan en toch naar buiten. Zij brachten ook veel positiviteit en vrolijkheid, zoals kinderen dat doen. Ik had jarenlang niet naar mezelf en naar mijn lichaam geluisterd. Ik ging altijd maar door en nam nooit tijd voor mezelf. Mijn hele leven had ik me aangepast aan anderen, deed ik wat (ik dacht dat) anderen van mij verwachtten. Maar ik deed vooral wat ik van mijzelf verwachtte. En dat was heel veel.
Ik kreeg therapie en dat heeft me heel erg geholpen. Toch moest ik uiteindelijk helaas stoppen met lesgeven. Het ging niet meer. Maar nog steeds ging het niet goed. Ik had nog steeds angst- en somberheidsklachten en mijn hoofd was wattig. Ik had inmiddels begrepen dat je angst- en somberheidsklachten kunt krijgen van gluten als je daar niet tegen kunt. Uit wanhoop besloot ik het dan maar te proberen, glutenvrij eten. Na 4 dagen was het alsof er een camera scherp werd gesteld, maar dan in mijn hoofd. Ik was helder, niet meer wattig en opgesloten in mijn hoofd en niet meer zo angstig en somber. Langzaam kon ik beter worden.
Het heeft me veel tijd gekost om te accepteren dat ik geen les meer kon geven. Ik ging weer naaien en ik leerde mezelf haken. Kreatief bezig zijn hielp mij heel erg om niet zo in mijn hoofd te zitten en te ontspannen. Tijdens mijn herstel leerde ik om van mezelf te houden, minder van mezelf te eisen, te genieten, en vooral te leven.
Het haken is een klein beetje uit de hand gelopen en zo ontstond in 2015 mijn webshop Kunstigdatwel, met allerlei handgemaakte produkten. Als je hele familie is voorzien van mutsen en sjaals moet je op een gegeven moment iets met je spullen…
Gaandeweg kwam ik erachter dat ik het ontwerpen van haakpatronen eigenlijk het allerleukste vind om te doen. Eind 2017 besloot ik dat het tijd was om dat dan ook écht te gaan doen. Ik maakte een nieuwe website, veranderde de naam van mijn bedrijf en ik besloot dat ik eindelijk dat haakboek ging schrijven. Het was tijd om mijn mooiste leven te leven.
Ik ben auteur van Dierencapes Haken, gepubliceerd bij Scheepjes. Mijn tweede haakboek ligt al een jaar klaar. Door Corona moest de fotoshoot worden uitgesteld en die gaat nu deze maand, in juni 2021, plaatsvinden. Het schrijven van haakboeken is wat ik het liefste doe en ik hoop er nog 100 te maken. Geen grapje!
Ik ontwerp ook haakpatronen in opdracht voor garenwinkels, zoals Golden Fleece Carders, Caro’s Atelier, Scheepjes en haakbladen zoals Aan de haak en Hobby Handig.
Haken helpt mij nog elke dag om te ontspannen en daarom ben ik heel blij dat ik ben gaan doen wat ik het allerliefste doe en wat ik het allerbeste kan.
Happy Crochet Patterns gaat over vrolijkheid, liefde voor haken, kleur en mooie garens, een glimlach, elke dag een feestje en doen waar je ècht heel blij van wordt.
Ik droom van heel veel vrouwen (en mannen) die ècht even tijd voor zichzelf nemen en genieten van het haken.
Ik droom van een heleboel haakboeken.
Ik droom van mijn eigen atelier, met roze muren, een grote houten tafel, bloemen, gekleurde stoelen en gehaakte slingers. Een quote héél groot op de muur: ‘Hoera, het is vandaag!’
Als ik zit te haken lijken de uren wel seconden. De tijd vliegt voorbij, en als ik een slok neem van mijn heerlijke cappuccino ….. is die wéér koud. Zonde! 🙂
Hedy Kunst-Drost
